Μην αφήνετε την αρνητική ενέργεια των άλλων να σας επηρεάσει, δεν είναι δικό σας πρόβλημα!!

Όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι φίλοι μας , μας αγαπούν και μας υποστηρίζουν και σίγουρα δεν νομίζουμε ότι έχουν πρόθεση να μας κατηγορήσουν και να μας υποβιβάσουν πίσω από την πλάτη μας.

Συνήθως ξεκινάμε τις φιλικές μας σχέσεις με όλη τη καλή μας διάθεση. Ανοίγουμε την καρδιά μας και εμπιστευόμαστε τους φίλους μας ακόμα και με τις πιο κρυφές μας σκέψεις .

Δυστυχώς όμως η ανθρώπινη φύση πολλές φορές υπερτερεί του αγνού συναισθήματος της φιλίας και ο σημερινός μας φίλος μπορεί να γίνει ο πιο μεγάλος εχθρός μας αύριο, γιατί το μικρόβιο της ζήλιας έχει μπει βαθιά μέσα στην καρδιά του.

Οι φίλοι που ζηλεύουν μπορεί να είναι ενοχλητικοί ή και επικίνδυνοι.

Γιατί ;

Γιατί ξέρουν τις αδυναμίες μας , ξέρουν αρκετά γεγονότα και λεπτομέρειες από την ζωή μας γεγονός που τους δίνει τη δύναμη να μας πληγώσουν και να μας χτυπήσουν ακριβώς εκεί που θα πονέσουμε.

Η ζήλια πηγάζει από την ανασφάλεια του φίλου / της φίλης μας.

Δεν φταιμε εμείς για την δημιουργία αυτού του συναισθήματος γιατί πολύ απλά κάνουμε κάτι για να το δημιουργήσουμε.

Η συναισθηματική ανισορροπία που προκαλεί το συναίσθημα της ζήλιας βρίσκει τα αίτια της στην ζωή και στα βιώματα του φίλου / της φίλης μας.

Μπορεί να αισθάνεται ανασφάλεια για την εμφάνιση του / της!

Μπορεί να αισθάνεται ότι οικονομικά δεν μπορεί να φτάσει στα δικά σας επίπεδα και αυτό να τον εξοργίζει.

Μπορεί πάλι να πιστεύει ότι ζει στη σκιά σας και να θέλει να σας εκδικηθεί.

Μπορεί να αισθάνεται ανασφάλεια για το μορφωτικό του επίπεδο ή τα επιτεύγματα του σε σχέση με εσάς.

Βέβαια , υπάρχει και τον ενδεχόμενο να είναι απλά ένα κακόβουλο άτομο που ευχαριστιέται να κάνει κακό πιστεύοντας ότι κερδίζει αξία μειώνοντας σας.

Αν κρατάμε αυτούς τους ανθρώπους στην ζωή μας , μάλλον θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα!

Θα πρέπει να τους απομακρύνουμε το συντομότερο δυνατό πριν προλάβουν να μας κάνουν μεγάλη ζημιά.

Δεν είναι δική μας ευθύνη να προσπαθήσουμε να λύσουμε το πρόβλημα τους ή να ανεχτούμε την ζήλια τους από λύπηση.

Ας μην ξεχνάμε ότι εάν τα δικά μας αισθήματα απέναντι τους ήταν όντως φιλικά και αυτοί μας ανταπέδωσαν την φιλία με φθόνο , τότε δεν άξιζαν ποτέ τη φιλία μας.

Οι «φίλοι» αυτού του είδους μπορούν να προκαλέσουν μόνο καυγάδες , δυσαρέσκεια , άσχημο κλίμα και να μας βλάψουν ψυχικά και συναισθηματικά.

Εντοπίστε αυτούς τους ανθρώπους στο περιβάλλον σας και κρατήστε αποστάσεις.

Η φιλία δεν είναι συνδεδεμένη με συμφεροντολογικά κίνητρα ή με υστερόβουλες πράξεις.

Η φιλία δεν είναι απλά μια λέξη που χρησιμοποιούμε , είναι μια ευγενής ιδέα, μια σχέση αγάπης και κατανόησης , μια σχέση αδελφοσύνης.

Όποιος σας ζηλεύει δεν έχει θέση δίπλα σας.

Προτιμήστε να έχετε λίγους φίλους , αλλά πραγματικούς φίλους και μην ξοδεύεστε σε άσκοπες κοινωνικές επαφές που το μόνο που μπορούν να σας προσφέρουν είναι προβλήματα , πικρίες και εκνευρισμό!

Πως μπορείτε να προστατευτείτε από τέτοια άτομα εάν πρέπει να συναναστρέφεστε μαζί τους ;

Κρατήστε τους έξω από την προσωπική σας ζωή – δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επέμβουν και να σας προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα.

Ποτέ μην μοιράζεστε μαζί τους τις ιδέες σας σε επαγγελματικό επίπεδο – δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τις οικειοποιηθούν!

Ποτέ μην μιλάτε για τις επιτυχίες σας γιατί αυτό σίγουρα τους εξοργίζει ακόμα περισσότερο απέναντι σας.

Μην τους μιλάτε ποτέ για τα οικονομικά σας – αφήστε τους να φαντάζονται!

Ποτέ μην τους βάζετε στο σπίτι σας και μην τους αφήνετε να έρχονται σε επαφή με τα άτομα που αγαπάτε – δεν ξέρετε πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις επαφές για να σας κάνουν κακό!

Η καλύτερη λύση όμως από όλες , είναι να φύγετε όσο το δυνατό πιο μακριά από κοντά τους και να ξεχάσετε την ύπαρξη τους – δεν έχετε ανάγκη από την κακή ενέργεια που εκπέμπουν!

Ο φίλος δεν προδίδει.

Ο φίλος δεν χαίρεται με την λύπη σας αλλά ούτε και λυπάται με την χαρά και την ευτυχία σας.

Ο πραγματικός φίλος δεν θέλει ποτέ να σας πληγώσει και να σας εξευτελίσει.

Δυστυχώς , υπάρχουν και άνθρωποι χωρίς αξίες και χωρίς ηθική που θα σας φερθούν με αυτό τον τρόπο γιατί δεν μπορούν να αντέξουν την χαρά σας.

Μην αισθάνεστε κακία γι αυτούς.

Είναι απλά αξιολύπητοι.

-Προστατεύστε τον εαυτό σας από αυτούς,

-Απομακρυνθείτε και αφήστε την ζωή να τους δώσει αυτό που πραγματικά τους αξίζει.

-Και τη επόμενη φορά μην ξεχάσετε να είστε πιο επιλεκτικοί για τα άτομα που χαρακτηρίζετε ως φίλους σας…

Μην αφήνετε την αρνητική ενέργεια των άλλων να σας επηρεάσει, δεν είναι δικό σας πρόβλημα!!

 

healingeffect.gr με στοιχεία από sxeseis.gr

 

Πηγή

 Της Ματίνας Σταθάκη

Δεν θα σου πω τι είναι η αγάπη.

Θα το πάω δια της ατόπου απαγωγής.

Θα σου πω όσα δεν είναι η αγάπη.

Αγάπη δεν είναι να με θυμάσαι μόνο όταν με έχεις ανάγκη.

Αγάπη δεν είναι να με διαλέγεις επειδή δεν έχεις κάποιον άλλον.

Αγάπη δεν είναι να απομακρύνεσαι όταν δεν σου αρέσουν όσα κάνω.

Αγάπη δεν είναι να εγκαταλείπεις στην πρώτη δυσκολία.

Αγάπη δεν είναι να περιμένεις να φερθώ όπως θέλεις, όπως σου ταιριάζει ή όπως σε βολεύει.

Αγάπη σίγουρα δεν είναι να μου δίνεις σημασία μόνο όταν έχω κάτι να σου προσφέρω.

Αγάπη δεν είναι να πονώ και να με αποφεύγεις.

Αγάπη δεν είναι να υποδουλώνεις τα θέλω μου για ένα και μόνο πρέπει.

Αγάπη δεν είναι να θες κάτι επειδή το θέλω εγώ.

Αγάπη δεν είναι να με φορτώνεις με ενοχές επειδή είμαι ο εαυτός μου.

Αγάπη δεν είναι να μου προκαλείς έντονα συναισθήματα και μετά να εξαφανίζεσαι.

Αγάπη δεν είναι να θυσιάζεις κομμάτι του εαυτού σου για μένα.

Αγάπη δεν είναι να μου ζητάς να αλλάξω.

Αγάπη δεν είναι όλα αυτά και άλλα πόσα… μπορώ να γράφω μέχρι την άλλη μου ζωή.

Και τι είναι τελικά η αγάπη;

Ποια είμαι όμως εγώ που θα σε κρίνω για τον τρόπο που αγαπάς;

Είμαι μόνο κάποια που αναζητά τι είναι η αγάπη μαθαίνοντας πρώτα τι δεν είναι η αγάπη.

Περίεργο ε;

Ίσως ναι. Ίσως και όχι.

Ίσως απλά πρέπει πρώτα να κάνω όλα τα λάθος πράγματα για να καταλάβω τα σωστά.

Ίσως όμως να μην υπάρχουν λάθη στην αγάπη αλλά μόνο σωστά.

Ίσως η αγάπη από μόνη της να αρκεί.

Κι ας εκδηλώνεται με όποιον τρόπο θέλει.

Ίσως πάλι να μην αρκεί.

Δεν ξέρω. Το ψάχνω ακόμα.

Ελπίζω μόνο να βρω συνεπιβάτες που και εκείνοι απορούν και ψάχνουν, ψάχνουν και απορούν.

Αυτή είναι η μαγεία της αγάπης.

Σε βάζει σε μοναπάτια απάτητα, σε βιβλία με αδιάβατες σελίδες, σε διλήμματα και διασταυρώσεις.

Είσαι διατεθειμένος να ρισκάρεις;

Είσαι διατεθειμένος να ανακαλύψεις νέους τρόπους να αγαπάς;

Αν ναι, θα μάθεις μόνος σου τι είναι και τι δεν είναι η αγάπη.

Εγώ απλά σου εύχομαι να απολαύσεις τη διαδρομή.

 

Πηγή

 Της Μέλανης Ανθίμου

Ένας καρπός χαλασμένος μπορεί να μολύνει όλους τους υγιείς καρπούς δίπλα του. Έτσι είναι κι οι άνθρωποι. Ένας τοξικός, μεμψίμοιρος, απελπισμένος άνθρωπος μπορεί να δηλητηριάσει μέχρι το πιο μύχιο σημείο της ψυχής των κοντινών του ανθρώπων.

Ο λόγος απλός, δεν αγαπά τον εαυτό του. Με αποτέλεσμα να μην τον ενδιαφέρει αν τον πληγώνει οπότε ασυναίσθητα πληγώνει τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω του.

Επιδιώκουν τη σημασία των άλλων με αυτολύπηση. Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση κι έχουν βολευτεί για τα καλά στο βαθύ σκοτάδι των διαδρόμων της καρδιάς τους. Οτιδήποτε που να έχει σχέση με το φως, τους φοβίζει και προσπαθούν να το απομακρύνουν. Δεν αντέχουν την κριτική. Το σκοτάδι της ψυχής τους είναι το χειρότερο δηλητήριο για τους άλλους. Δεν είναι ικανοποιημένοι με τίποτα. Βρίσκουν συνεχώς κάτι για να παραπονιούνται.

Κάπως έτσι εξαπλώνονται αυτοί οι άνθρωποι στις ζωές των άλλων. Τους χρησιμοποιούν σαν δεκανίκια. Κι όταν νιώσουν ότι στέκονται στα πόδια τους, τους πετούν. Γίνονται μύκητες που φυτοζωούν κι επωμίζονται τη ζωντάνια και την ελπίδα από τους άλλους. Επειδή οι ίδιοι την έχουν χάσει σε έναν τεράστιο πύργο που λέγεται αυτοκριτική.

Αφού φοβούνται να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους γιατί έχουν αφήσει τόσες πληγές απάνω τους ανοιχτές που δεν μπορούν να σωθούν. Είναι απλά κουφάρια που επιπλέουν στην επιφάνεια της θάλασσας.

Όλο αυτό το σκηνικό θυμίζει ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο που κατατρώει οποιαδήποτε θετική διάθεση και καλοσύνη, οπότε το φως δυσκολεύεται να εμφανιστεί κι οι ζωές όλων μαυρίζουν και μαραίνονται.

Για να επιτρέψουμε στο φως να εισβάλει στη ζωή μας πρέπει να απομακρύνουμε όλους αυτούς τους τύπους. Να τους απωθήσουμε όσο πιο μακριά γίνεται για να προσελκύσουμε κοντά μας όλα τα θετικά.

Η οπτική που αντιμετωπίζεις τα πράγματα είναι πολύ σημαντική για όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Είτε καλές είτε αρνητικές. Αν ακόμα και μέσα από κάτι κακό προσπαθείς να βρίσκεις πάντα κάτι θετικό, τότε είσαι κερδισμένος. Η ζωή θα σου τα φέρνει όλα πρίμα ακόμα και στη φουρτούνα και την κακοκαιρία.

Μη γίνεσαι σωσίβιο, γίνε βοηθός και συμπαραστάτης σε κάποιον που το χρειάζεται. Αλλά όχι σωσίβιο. Εκείνα βουλιάζουν και πάνε στον πάτο. Επιπλέουν μόνο τα κούτσουρα.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι τραγική.

Οι μίζεροι άνθρωποι έχουν την τάση να προσελκύουν κοντά τους σαν μαγνήτης την κακομοιριά και την κακοτυχία. Έτσι χάνεται η ευτυχία κι εσύ νιώθεις παγιδευμένος σε ένα καλά μπλεγμένο ιστό αράχνης. Εκεί που όλα είναι σκοτεινά και μαύρα και το φως ωχριά.

Οπότε αποδέσμευσε τον εαυτό σου από τον ιστό των μαύρων χήρων και βγες στο φως.

Άσε το καλό να μπει στη ζωή σου χωρίς σκοτεινούς συντρόφους που δεν μπορούν να δεχθούν ότι η ζωή είναι δύσκολη, σκληρή κι άδική πολλές φορές, είναι όμως γλυκιά κι έχει τόσα πολλά να σου προσφέρει, φτάνει να είσαι δεκτικός για να τα προσελκύσεις.

Απαλλάξου από τα δεσμά αυτών των ανθρώπων γιατί μόνο δεσμά είναι που σε κρατούν καλά βιδωμένο στη γη και βρες ελπίδα για οτιδήποτε καλό να έρθει στη ζωή σου και θα γίνει. Αν το πιστέψεις εσύ, θα το προσελκύσεις και θα γίνει πραγματικότητα. Φτάνει γύρω σου να έχεις ανθρώπους θετικούς κι ετοιμοπόλεμους. Που άμα τους ρίξει η ζωή μία, αυτοί σηκώνονται ακόμα πιο δυνατοί.

Το χαμόγελο που έχουν είναι δικό τους και το κέρδισαν γιατί βγαίνει από την ψυχή τους και ό,τι κι αν έχουν το χαρίζουν στους υπόλοιπους. Γιατί έτσι έμαθαν να αντιμετωπίζουν τη ζωή. Κάν’ το κι εσύ και δεν έχεις να χάσεις, μόνο να κερδίσεις.

 

Πηγή: pillowfights.gr
healingeffect.gr

 

Πηγή

 Ναι, αυτό θέλω. Να αναμένω απ’ τους ανθρώπους το καλό μονάχα.

Να κοιτάζω μέσα στα μάτια τους και να αναμένω την αλήθεια.

Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να βοηθώ τον συνάνθρωπό μου.

Να είμαι αυθόρμητος, να μη φοβάμαι να ανταλλάξω μια κουβέντα μαζί του γιατί είναι ένας “άγνωστος”. Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος και να μην ξεχνάω ότι δεν είμαι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απ’ τον άλλον.

Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος. Να συνεχίζω να πιστεύω στην αγάπη. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι είμαι της “παλιάς σχολής”. Της σχολής εκείνης, της οποίας, το όνομα ακούει στην αληθινή φιλία και όχι στην εκμετάλλευση και την κοροϊδία.

Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος και να πιστεύω στην ένωση δύο ανθρώπων και όχι στο ψυχρό σεξ.

Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος και να λέω “Kαλημέρα, καλησπέρα και καληνύχτα”.

Να εκτιμώ την ευλογία και την ουσία των λέξεων αυτών.

Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να θυμάμαι πάντοτε ότι αποτελούμαι από πνεύμα και ψυχή, εκτός από σώμα. 

Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος και να μην “χάνομαι” στην ύλη. 

Να έχω υπόψιν μου, την κάθε μέρα που έρχεται, πως ό,τι κάνω έχει αντίκτυπο στον διπλανό μου και ακόμα παραπέρα.

Να συνεχίσω ακόμα να ονειρεύομαι και να ελπίζω. Να μην φοβάμαι να εκφραστώ και να ερωτευτώ.

Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να συνδεθώ με το Θείο, την αληθινή μου φύση. Τον αληθινό μου εαυτό.

Θέλω και θα συνεχίσω να θέλω να παραμείνω άνθρωπος.

Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

 

Κατερίνα Χασιώτη

 

enallaktikidrasi.com

Πηγή

 Είμαι ευτυχισμένη γιατί…

Κατάλαβα τη διαφορά του να ξοδεύω τον εαυτό μου σε ανούσιες σχέσεις από το να επενδύω σε ανθρώπους αληθινούς.

Ένοιωσα ότι σημασία έχει να πεθαίνεις για να ζήσεις, όχι να ζεις καθημερινά περιμένοντας να πεθάνεις.

Αποδέχτηκα το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορεί να μην ανταποδώσουν την αγάπη μου, να μην ανταποκριθούν στις προσδοκίες μου. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να συνεχίσω να τους αγαπώ, να είμαι ευγενική μαζί τους και να ξεδιπλώνω και σε αυτούς την προσωπικότητά μου.

Αποδέχτηκα το γεγονός ότι η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και έμαθα να πορεύομαι με βάση αυτό. Δεν με εμπόδισε να είμαι αφοσιωμένη για την επίτευξη των στόχων μου.

Έμαθα να χαίρομαι όταν βρέχει και να χορεύω δίχως να με νοιάζει να βραχώ… διότι έμαθα ότι πουθενά δεν κάνει περισσότερο κρύο από την καρδιά των ανθρώπων..

Έμαθα ότι μπορεί να αγαπώ ανθρώπους ακόμη και όταν ξέρω ότι η δική τους συμπεριφορά απέναντί μου δεν ήταν αυτή που μου άξιζε, χωρίς αυτό όμως να με αποτρέπει από εκφράζω τη λύπη μου και να σέβομαι και την δική μου καρδιά, τα δικά μου συναισθήματα.

Έμαθα ότι οικογένεια είναι το σύνολο των ανθρώπων που σε αγαπούν και σε νοιάζονται, όχι οι βιολογικοί δεσμοί.

Κατάλαβα ότι η μόρφωση και η παιδεία, βρίσκεται στη συμπερiφορά μου απέναντι στους άλλους ανθρώπους και όχι απλώς σε ένα πτυχίο κρεμασμένο σε μια γωνιά του δωματίου μου.

Έμαθα ότι πρέπει να γίνομαι η βροχή που θα δίνει ζωή και θα θεραπεύει την κάθε πληγή μου.

Έμαθα οι επιτυχίες στη ζωή οφείλονται και στη μαγική δύναμη του όχι, και όπως λέει και ο μεγάλος Καβάφης: έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να πεις το μεγάλο Όχι.

Έμαθα να μην πιστεύω στα λόγια όταν δεν συνοδεύονται και από πράξεις, και να μη γίνομαι σκληρή και άδικη όταν θυμώνω.

Κατάλαβα ότι η ωριμότητα, η πνευματικότητα και η προσωπικότητα δεν έχουν πάντα σχέση με την ηλικία, αλλά με την ποιότητα του κάθε ανθρώπου.

Κατάλαβα ότι έχω τη Μαρία, και ότι όσο την έχω και την αγαπώ και όσο λέω, γράφω και είμαι αυτό που λέει η καρδιά μου, τότε θα με αγαπήσουν και οι άλλοι. Γιατί θα έχουν αγαπήσει την πραγματική Μαρία, όχι αυτό που ήθελαν να γίνω οι άλλοι.

 

Μαρία Σκαμπαρδώνη

 

o-klooun.com

Πηγή

 “Να προσέχεις”, μου ‘λεγε ένας φίλος μου. “Να προσέχεις γιατί δίνεσαι ολόψυχα στους ανθρώπους.

Το θεωρείς υποχρέωση και καθήκον απέναντι στην ανθρώπινη ψυχή. Ταυτίζεσαι μαζί τους, ενστερνίζεσαι το πρόβλημά τους.

Αλλά αναρωτήσου, πόσοι από αυτούς που τους έδωσες και το τελευταίο κομματάκι ψυχής που σου ‘χει απομείνει θα έκαναν το ίδιο και για σένα;”

Πόσο δίκιο είχε τελικά. Οι άνθρωποι ερμηνεύουν την καλοσύνη και την ευαισθησία σου σαν αδυναμία, την οικειοποιούνται και σε ανύποπτο χρόνο ορμούν πάνω σου να σε κατασπαράξουν σαν λυσσασμένοι γύπες.

Φωνάζουν, ωρύονται… “Έχουμε μπουχτίσει από ψεύτικους ανθρώπους”, λένε για να θολώσουν τα νερά παραλείποντας το γεγονός ότι έχουν κάνει την εκμετάλλευση δεύτερή τους φύση.

Ω ναι! Υπάρχουν και τέτοιου είδους άνθρωποι! Αυτοί που κατηγορούν τους γύρω τους ώστε να κερδίσουν την προσοχή σου, να απομυζήσουν όσο περισσότερη ενέργεια διαθέτεις κι όταν πια στερέψεις σε πετάνε σαν στυμμένη λεμονόκουπα.

Εντούτοις, δεν φταίνε οι άνθρωποι που μας απογοητεύουν.
Φταίμε εμείς που τους δίνουμε περισσότερη αξία απ’ ὀση μπορούν τελικά να αντέξουν.

Κι αυτό γιατί έχουν μάθει να ζουν με τους ψεύτικους ανθρώπους.

Γιατί έτσι μειώνονται τα “καθήκοντά” τους αφού δεν υπάρχουν προσδοκίες μεταξύ τους ή οποιουδήποτε είδους απαιτήσεις.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι τί ψυχή και χαρακτήρα πρέπει να διαθέτει κάποιος για να επιβιώσει στις μέρες μας.

Θαρρώ τούτος ο κόσμος, ο σκληρός έχει φτιαχτεί μόνο για ανθρώπους με μπρατσωμένες ψυχές…

 

 mypreciousblog26.blogspot.gr

Πηγή

 Γράφει η Μαργαρίτα Γεροχρήστου.

Από παιδί η βροχή δεν μου άρεσε, την σιχαινόμουν, εκτός αν ήταν να βγω έξω χωρίς ομπρέλα και χωρίς να με νοιάζει τίποτα,να γίνω μούσκεμα και να το ευχαριστηθώ.
Όμως η ζωή έχει τον δικό της τρόπο να σε κάνει να αναθεωρείς κι εγώ μετακόμισα στη χωρα που βρέχει σχεδόν κάθε μέρα.

Πλέον δεν μου είναι και τόσο δυσάρεστη η βροχή παρόλο που συνεχίζω να κρατώ πολυ σπάνια ομπρέλα.
Μια τέτοια μέρα με ψιλόβροχο, ήταν και η σημερινή και αποφάσισα να πάω για καφέ μόνη μου.
Εγώ με εμένα! Μου αρέσει  να περνώ χρόνο μόνη μου και τον θεωρώ απαραίτητο και πολύτιμο.

Ίσως γιατί κατά βάθος είμαι πολύ μοναχική σαν άτομο. Αυτό όμως νομίζω συμβαίνει με τα περισσότερα άτομα που είναι διαφορετικά και κάπως «τρελά» ας πούμε.
Το πως προέκυψε ο γάμος και η οικογένεια σε κάποια με το χαρακτήρα μου είναι άλλη ιστορία…

Έκατσα λοιπόν στην καρέκλα και περιμένοντας τον καφέ μου, κοιτούσα έξω και είδα μια κοπέλα διαφορετική από τις άλλες.
Με αλλιώτικο ντύσιμο, αλλιώτικα μαλλιά και μακιγιάζ. «Παρόλο που είναι όμορφη δεν διάλεξε τον συνήθη τρόπο να ντύνεται» σκέφτηκα.
Διάλεξε ένα στυλ διαφορετικό. Αυτό που οι πολλοί θα έλεγαν «τρελό». Από μικρή δεν μου άρεσαν αυτά που κάνουν οι πολλοί μαζι.

Αυτά τα τυπικά που τα κάνεις γιατί έτσι πρέπει, γιατί έτσι κάνουν όλοι ή γιατί έτσι συνηθίζεται.
Με έκαναν να νιώθω άβολα, να βαριέμαι. Ξέρω… «κοινωνικές υποχρώσεις», «τι θα πει ο κόσμος», «πρέπει» και μπλα μπλα μπλα…τα ξέρω.
Όμως εγώ δεν μιλώ για το πόσα τελικά κάνουμε από αυτά.

Δεν μιλώ για αυτά που τελικά ενώ είσαι με τόσο κόσμο νιώθεις μόνος και αναρωτιέσαι τι κάνεις εκεί.
Δεν μιλώ τελικα για όσα πραγματικά δεν θέλαμε να κάνουμε και κάναμε τελικά επειδή τα κάνουν οι πολλοί.

Μιλώ για αυτά που στα αλήθεια θέλουμε και ευχαριστιόμαστε. Δεν ξέρω γιατί,αλλά από παιδί κάθε φορά πριν από τις γιορτές- Πάσχα,Χριστούγεννα και τα σχετικά- πάντα το ίδιο άσχημα ένιωθα.

Ότι αναγκάζομαι και υποχρεώνομαι να κάνω όλα αυτά που κάνουν οι πολλοί μαζί,ενώ καθόλου δεν ήθελα εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.
Πάντα μου άρεσε και φορούσα κατί που θα σχολίαζαν οι πολλοι,πάντα κάτι διαφορετικό.Πάντα είχα μια «φαεινή ιδέα» για το πως θα κάνω το κάθε τι.
Λες και όλοι σκεφτόντουσαν με έναν τρόπο κι εγώ με έναν άλλο.Τον δικό μου…

Θυμάμαι αυτό που συνέχεια με ρώτουσε -κι ακόμα με ρωτάει καμιά φορά- η κακομοίρα η μάνα μου στην προσπάθεια της να με καταλάβει «Τι νομίζεις; Εσύ θα αλλάξεις το κόσμο;» και εγώ πάντα την ίδια απάντηση «Όχι! Αλλά ούτε ο κόσμος θα αλλάξει εμένα!» έλεγα με το γνωστό ύφος…

Αγαπώ τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί. Αυτούς που έτσι γεννήθηκαν αλλά και τους άλλους που διάλεξαν να ζήσουν έτσι. Που πάντα έκαναν τους πολλούς να αναρωτιούνται τι γίνεται στο μυαλό τους.

Ίσως τους αγαπώ γιατί δεν μπήκαν ποτέ σε καλούπια παρά μόνο αν έτυχε να είναι αυτό που θέλουν εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Τους αγαπώ γιατί νιώθω άνετα μαζί τους.

Τους αγαπώ γιατί με αυτήν τη τρέλα τους δε με κάνουν να βαριέμαι,γιατί δεν ξέρω τι με περιμένει μαζί τους,γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχε κάνει ο κόσμος κανένα «βήμα» αλλά κυρίως γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχε πλάκα…

Τους αγαπώ γιατί τα βάζουν με όλους προκειμένου να υπερασπιστούν ότι πιστεύουν,θα υπερασπιστούν τους φίλους τους και θα τρέξουν κόντά τους όταν χρειαστεί χωρίς να σκεφτούν τίποτα, θα δείξουν τον ενθουσιασμό τους σαν μικρά παιδιά, θα γελάσουν δυνατά ακόμα και εκεί που έχει ησυχία αν τους έρθει….

Αγαπώ αυτούς τους «τρελούς», τους διαφορετικούς, γιατί θα τα αφήσουν όλα για έναν έρωτα και θα το ζήσουν χωρίς δύχτια ασφαλείας κι εγγυήσεις.
Θα προσπαθήσουν να τα αλλάξουν όλα γιατί δεν τους αρέσει όπως είναι.

Τους αγαπώ γιατί δεν δίνουν δεκάρα για το τι θα πει ο κόσμος.Γιατί κάνουν κάτι αγκαλιές σφιχτές που κολλάνε όλα σου τα σπασμένα. Μα πιο πολύ τους αγαπώ γιατί είναι οι μόνοι που όσο κι αν μεγάλωσαν δεν έχασαν ποτέ αυτό το «διαβολάκι» που έχουν μέσα τους…

Να τους αγαπάτε αυτούς τους τρέλους. Αυτούς τους παράξενους. Αυτούς τους διαφορετικούς. Κι αν έχετε έναν τέτοιο στη ζωή σας μην τον αφήσετε να φύγει. Να μην τον χάσετε.

Να τον προσέχετε και να τον αγαπάτε γιατί όσο κι αν μιλά πολύ, όσο κι αν γελά δυνάτα, όσο κι αν θυμώνει εύκολα, όσο κι αν παθιάζετε για να σας πείσει για το δικό του, έχει μια ευαίσθητη καρδιά που σας αγαπά,θα σας ζητήσει συγνώμη αν σας στεναχωρήσει και θα μείνει το βράδυ να μιλάτε με τις ώρες όταν έρθουν τα δύσκολα…

Να τους αγαπάτε αυτούς τους τρελούς γιατί αλλιώς όλα θα ήταν βαρετά και «επίπεδα».Να τους αγαπάτε γιατί χωρίς αυτούς η ζωή δεν έχει πλάκα.

 

klik.gr

 

Πηγή