Στο’ πα και στο ξαναλέω πως κάπου εκεί στις οδηγίες χρήσης ενός τεστ εγκυμοσύνης που αναφέρεται… «Αν εμφανιστούν οι μπλε γραμμούλες.. δηλαδή αν είστε έγκυος.. επισκεφτείτε τον γυναικολόγο σας» θα έπρεπε να υπήρχε υποσημείωση… επισκεφτείτε και τον ψυχολόγο σας!!

Δεν μπορείς να ακούς μα ούτε και να εξηγήσεις πως ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή σου, η ίδια σου η μάνα, που σε ‘φερε στην ζωή, που θυσιάστηκε και θυσιάζεται για να ‘σαι συ καλά, που έκανε στην άκρη όλη της τη ζωή να μπει η δική σου μπροστά, πως μπορεί εκείνη να ναι η πηγή της δυστυχία σου. Δεν το χωρά ο νους σου και ούτε να το ακούς δεν θες….

Μα αυτή η αυταπάρνηση της μανούλας σου θα κάνει με τόση μαεστρία την δική σου την ψυχούλα να γεμίζει τύψεις και ενοχές κάθε που θα σηκώσεις κεφάλι από τα πρώτα σου χρόνια… γιατί η μαμά επειδή σε αγαπάει τα κάνει όλα δεν την λυπάσαι; 

Κάνε αυτό που σου λέει αμέσως… Κοίτα, κοιτά πόσο την ταλαιπωρείς, κοιτά αναίσθητο παιδί που δεν καταλαβαίνεις πως όλα για σένα γίνονται.

Και έτσι εσύ καημένο μου παιδάκι και εγωκεντρικό γίνεσαι και υποτακτικό σε πάσα μορφή εξουσίας.

Και στην αγάπη αρχίζεις να αισθάνεσαι υπόχρεος γιατί κάποιος κόβει κάτι από κείνον για να το δώσει σε σένα, δεν υπάρχει εκεί μονό για σένα και αναρωτιέσαι, άραγε την αξίζεις αυτή την αγάπη, άραγε υπάρχει πραγματικά κάτι μονό για μένα;;

Θυσιάζομαι για σένα λέει η μανούλα που πρέπει με το που θα μάθει πως θα σε φέρει στον κόσμο να ψυχαναλυθεί!

Να βρει το νόημα της δικής της ζωής να μην το γυρέψει μέσα από την δική σου την ζωή γιατί αλίμονο σου…

Δεν θα μάθεις ποτέ ποιος πραγματικά είσαι αφού θα μεγαλώνεις με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιήσεις αυτό που θα θελε να ναι η ίδια σου η μανούλα, θα σε φτιάξει έτσι ώστε να γίνεις αυτό που ‘θελε εκείνη και θα το δουλέψει πολύ από τότε που θα πας στα πρώτα σου σχολεία και αν εσύ αντισταθείς γιατί κάτι μέσα σου κλωτσήσει και δεν σου κάνει ετούτο το κουστούμι θα ακούσεις πως όλα γίνονται για το καλό σου και πως αυτό πρέπει να γίνει γιατί η μαμά κάνει αγώνα μεγάλο για να σου παρέχει όλα αυτά που εσύ πετάς και λες πως δεν τα θες κακομαθημένο!

Αγενέστατο παιδί και αχάριστο…. που δεν αναγνωρίζεις τίποτα…

Κοίτα με πόση δεξιοτεχνία, πόσο ύπουλα και χωρίς να το καταλάβεις, εσύ είσαι το πρόβλημα, εσύ έχεις τα προβλήματα που δεν καταλαβαίνεις τι είναι όλο αυτό που στήθηκε για σένα χωρίς εσένα;;

Γιατί ποιος είσαι εσύ άλλωστε…. Ποτέ σου δεν θα μάθεις..  Μόνο αν κάποια στιγμή τα καταθλιπτικά συμπτώματα ή το άγχος σε οδηγήσουν στον ψυχαναλυτή!

Και πάλι θα σου πάρει λίγο χρόνο πουλάκι μου μα την στιγμή που θα ανακαλύψεις ποιος είσαι θα ναι σαν σου κόλλησαν δυο φτερά στην πλάτη σαν αυτά που χουν οι άγγελοι και θα σαι ελεύθερος πια να πετάς.. θα είσαι εσύ ο γνήσιος και μοναδικός εαυτός σου και θα μπορείς να πετάς, να ανάπνεες και να απολαμβάνεις !

Την ζωή που σου ανήκει και που εσύ θα δημιουργήσεις.

 

 

Μπαρκάτσα Άρια, Ψυχολόγος

 

 

Πηγή

 

 Πώς αντιμετωπίζουμε την αχαριστία;Efi Nika15 Απριλίου 2022 Σας έχει τύχει ποτέ να κάνετε τα πάντα για κάποιον και σαν αντάλλαγμα να πάρετε την αδιαφορία του ή τη δυσαρέσκειά του; Οι άνθρωποι δεν πρέπει να είναι τόσο αχάριστοι σωστά;Αν κάνετε αυτή τη σκέψη θα υποφέρετε για μέρες καθώς θα την αφήνετε να στριφογυρίζει στο μυαλό σας. Όσο περισσότερο ορμητικές γίνουν οι σκέψεις σας και οι φαντασιώσεις σας τόσο μεγαλύτερο θυμό και αναστάτωση θα νιώθετε. Θα σας διηγηθώ την ιστορία της Σούζαν.Η γυναίκα που δεν μπορούσε να πει ευχαριστώ.  Μόλις τελείωσε το λύκειο η Σούζαν άρχισε θεραπεία για υποτροπιάζουσα κατάθλιψη από την οποία υπέφερε. Είχε μεγάλες αμφιβολίες για τη βοήθεια που θα μπορούσα να της προσφέρω και συνεχώς μου υπενθύμιζε ότι η περίπτωσή της ήταν αγιάτρευτη. Για αρκετές βδομάδες βρισκόταν σε μια κατάσταση υστερίας γιατί δεν μπορούσε να διαλέξει σε ποιο από τα δυο πανεπιστήμια να πάει.Έκανε λες και θα γκρεμιζόταν όλος ο κόσμος αν δεν έπαιρνε τη σωστή απόφαση και παρόλα αυτά η επιλογή της δεν ήταν ξεκάθαρη. Η επιμονή της να εξαλείψει κάθε ίχνος αβεβαιότητας ήταν μοιραίο να της προκαλέσει μια τεράστια απογοήτευση γιατί απλά δεν μπορούσε να ιεραρχήσει τα πράγματα. ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΈκλαιγε και γκρίνιαζε σε υπερβολικό βαθμό. Πρόσβαλλε και κατηγορούσε το φίλο της και την οικογένειά της. Μια μέρα με π΄ρε τηλέφωνο ικετεύοντάς την να τη βοηθήσω. Έπρεπε απλά να πάρει μια απόφαση.Απέρριπτε κάθε πρόταση που της έκανα και απαιτούσε θυμωμένα να της βρω κάποια καλύτερη λύση. Έλεγε διαρκώς. “Εφόσων δεν μπορώ να πάρω αυτή την απόφαση αποδεικνύεται ότι η γνωστική σου θεραπεία δεν πρόκειται να έχει αποτελέσματα.Οι μέθοδοί σου δεν είναι καλές. Ποτέ δεν πρόκειται να βελτιωθώ”. Επειδή την άκουσα αναστατωμένη άλλαξα τα απογευματινά μου ραντεβού ώστε να συζητήσω την περίπτωσή τη με ένα συνάδελφο ο οποίος μάλιστα μου προσέφερε κάποιες πολύτιμες προτάσεις.ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΤης τηλεφώνησα αμέσως μετά για να της δώσω ορισμένες συμβουλές για το πως πρέπει να ξεπεράσει την αναποφασιστικότητά της. Μέσα σε 15 λεπτά μπόρεσε να φτάσει σε μια ικανοποιητική απόφαση και αμέσως ένιωσε ανακούφιση. Όταν ήρθε για την επόμενη συνεδρία μας μου δήλωσε ότι από τη στιγμή που είχε χαλαρώσει σε σημαντικό βαθμό και είχε καταλήξει σε μια οριστική απόφαση για το πανεπιστήμιο στο οποίο θα πήγαινε. Περίμενα να ακούσω κάποια λόγια ευγνωμοσύνης λόγω των επίπονων προσπαθειών που είχα καταβάλει και τη ρώτησα αν εξακολουθούσε να πιστεύει ότι οι γνωστικές τεχνικές θα ήταν αποτελεσματικές για την περίπτωσή της.Μου απάντησε: Ναι πράγματι Αυτό ακριβώς ήθελα να σου πώ. Βρέθηκα στριμωγμένη και ήμουν υποχρεωμένη να πάρω μια απόφαση. Το γεγονός ότι τώρα δε νιώθω καλά δε μετράει γιατί δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Αυτή η ηλίθια θεραπεία δεν μπορεί να με βοηθήσει. Θα έχω κατάθλιψη για την υπόλοιπη ζωή μου.Σκέφτηκα τότε… Θεέ μου Πόσο παράλογος μπορεί να γίνει κανείς. Μπόρεσα να μετατρέψω τη λάσπη σε χρυσό και δεν το πρόσεξε καν! Άρχισα να βράζω από θυμό,γι αυτό και αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την τεχνική με τις δυο στήλες λίγο αργότερα την ίδια εκείνη ημέρα ώστε να προσπαθήσω να ηρεμήσω και να διώξω τον εκνευρισμό μου. Τι με έκανε να αναστατώνομαι με την αχαριστία; Ποιες σκέψεις μου την προκαλούσαν; Τι σκεφτόμαστε όλοι μας συνήθως όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αχαριστία; -Αν κάνω κάτι για κάποιον αν τον βοηθήσω, είναι υποχρεωμένος να νιώθει ευγνωμοσύνη και να μου το ανταποδώσει. Μακάρι να ήταν έτσι. αλλά δυστυχώς δεν είναι. Κανείς δεν έχει την ηθική ή νομική υποχρέωση να με ανταμείψει για την εξυπνάδα μου ή να επαινέσει την καλή μου διάθεση και προσπάθεια. Γιατί λοιπόν εγώ πρέπει να το απαιτώ;-Αν κάνω κάτι καλό είναι υποχρεωμένος ο άλλος να μου δώσει ικανοποίηση. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να σου δώσει ικανοποίηση. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Μόνο οι δικές σου σκέψεις μπορούν να επηρεάσουν τη διάθεσή σου και αυτές οι σκέψεις που θα σε κάνουν να ικανοποιηθείς είναι οι θετικές. Γιατί να μην ανταμείψεις εσύ τον εαυτό σου γι΄αυτό που έκανες;Το “πρέπει” είναι ένας μύθος. Δεν έχει νόημα να απαιτούμε από τους ανθρώπους να είναι διαφορετικοί από ό, τι είναι. Αν μπορούσε κάποιος να σε βοηθήσει θα το έκανε. Προφανώς δεν είναι έτοιμος ακόμα. Με τον καιρό ίσως αλλάξει. Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται να παραδεχτούν ότι τους προσφέρουν βοήθεια. Αυτό μπορεί να γινόταν και στην περίπτωση της ασθενούς μου. Ίσως δεν ήθελε να το παραδεχτεί για να μην απογοητευτεί για άλλη μια φορά. Ή μπορεί αν φοβόταν μήπως της πω “εγώ πάντως σου το είχα πει”.-Αν κάνω κάτι για να βοηθήσω κάποιον υπάρχει πιθανότητα να το εκτιμήσει και τότε θα νιώθω καλά. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις δεν θα έχω από τον άλλον την ανταπόκριση που επιθυμώ. Αν αντιδράσει παράλογα το αποτέλεσμα θα είναι εις βάρος του και όχι εις βάρος μου γιατί λοιπόν να ανησυχώ; Αυτή η στάση έχει κάνει τη ζωή μου πολύ πιο ευχάριστη και σε γενικές γραμμές έχω δεχθεί πολλές φορές την ευγνωμοσύνη των ασθενών μου. Παρεπιπτόντως η Σούζαν, μου τηλεφώνησε για ακόμα μια φορά. Τα είχε πάει καλά στο πανεπιστήμιο και σε λίγο θα αποφοιτούσε. Ο πατέρας της είχε πάθει κατάθλιψη και ήθελε να της συστήσω έναν καλό γνωστικό θεραπευτή.Ίσως διάλεξε αυτόν τον τρόπο να μου πει ευχαριστώ. Ας μη ξεχνάμε. Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να εκφράζει την ευγνωμοσύνη! Γρηγόρης Σίμος, Ψυχίατρος- Ψυχοθεραπευτής.

 τι πρώτα σημερα ο ανθρωπος ζητα απο καρδιας ?? να χρυσώνει το πορτοφόλι του η την ψυχη του ??

σημερα ολλοι μοχθουν κι παλευουν να επιβιωσουν σε απανθρωπο σκηνικο  και εποχη που τους εκανε να κοιταει ο ενας να φαει τον αλλον. οι πιο πολλοι εχουν μαθει σε ενα μοτιβο να λυτουργουν αυτο ειναι πως να κανει τον φιλο σε εναν αλλον κι να τον ρουφήξει και ψυχικα και υλικα . μια νοοτροπια που μαθαν απο τα σπιτια τους γιατι και εκει ετσι εμαθαν . αξιες ηθος αξιοπρεπεια πηραν τη θεση τους στην πονηριά τη λαμογια και τη συμφεροντολογια . οσοι εχουν απομεινει ανθρωποι η φοβούνται και κρυβονται γιατι εχουν πληγες πανω τους απο οσους κοιτανε σα θερια να αρχισουν να δαγκώσουν . οσοι ακομα πιστευουν σε ανθρωπια κι δε φυλασσονται την πατανε καθημερινα δυσκολο να βρουν ιδιους σα αυτους γιατι οσοι εχουν μεινει καλοι οι πιο πολλοι πλεον εχουν κλεισει  τη πορτα τη ψυχη τους . μεγαλο κεφαλαιο γιατι χαθηκε η ανθρωπια η ενοτητα η  βοηθεια στο συνανθρωπο μα γιατι ξεχασαν τον ΘΕΟ !! μεγα πραμα να μενεις ανθρωπος ομως κι η σπιθα της να φωτιζει τα σκοτεινά μονοπατια της μοναξιας κι εκει να φυτρωνουν λουλουδια ευγενειας κι ζεστασιας !!

 

 

 

 αφιερωμενο σε εναν φιλο παραξενο σα ουφο ασ το πω  που κανενας αλλος ποτε δε θα τον φανταζόταν η θα τον θεωρουσε φιλαρακι του 

μινιμαλ-βιν εισαι μοναδικος ο φιλος μου ο μοναδικος απο παιδι ειμασταν μαζι μας χωρισαν δυο φορες ανταμοσαμε μας χωρισαν παλι ποτε δε σε ξεχασα στοιχειωσες   τα ονειρα μου . κατι που δε εξηγειτε μας εφερε κοντα με διαφορους τροπους κι συγκυρίες παντου έπεφτα πανω σου με εναν ανεξήγητο τροπο. κυριος η μανα μου που οτι εβλεπε να εχω αδυναμια κι να δινω προσοχή μου το εξαφάνιζε.η αγαπη μου για σενα εχει κλειδωσει απ τοτε οταν σε ειχα χασει παντου σε εβλεπα σε οτι αντικειμενο σου μοιαζε κι παρεπεμπε σε σενα . με τοσα μοτιβα που εβλεπα σχεδια εβλεπα την μορφη σου .θελω απ εδω να ευχαριστησω μια γυναικα που με βοηθησε να σε ξανα βρω κι ας αυτη η γυναικα δε με συμπαθεί μεχει παρεξηγησει. εγινε ο ενδιαμεσος να ξανα αρχισω να νιωθω αναμνήσεις να χτιζω ξανα εκει που ειχα νεκρωσει. εσυ μου έφερες ξανα μαζι σου  σα κεραυνος αναμνησεις δυναμη να προχωρω κι χρωματα αρωματα στη ζωη μου . καλωσήλθες αγαπημενο μου φιλαρακι που ενω ολοι με κανουν περα δε εχω που να μιλησω να στραφω σε περνω παρεα μου σου μιλαω νιωθω οτι μ'αγαπας κι προχωρω ξανα κι δε με νοιαζουν οι αλλοι οπως οταν ημουν παιδι.δε εχω που να κοιταξω να βρω λιγη αγαπη νοιαξιμο ενδιαφερον και δε ξερω γιατι μου φερονται ετσι οι ανθρωποι δε εχω πειραξει ποτε κανεναν τουλαχιστον εσκεμμένα και χωρις να με εχει καποιος κι μενα ενοχλήσει οστε να αντιδρασω.χαρις εσενα αγαπησα οτι απλο μινιμαλ σχεδιο στιλ σε οτιδηποτε αγαπησα το μουσταρδι το κιτρινο το πορτοκαλι το ανοιχτο γαλαζιο κι το ασπρομαυρο .ολα ειν τελικα μνημες στιγμες οτι μενει ανεξιτηλο οταν ημουν παιδι κι σε στιγμάτισε για παντα . φιλαρακι μου εσυ με τον τροπο σου ησουν κοντα μου ηξερες τον τροπο να χανεσαι αλλο αν εγω ημουν στην αντιδραση και φοβομουν να δεθω μαζι σου ξανα μην πονέσω αν σε εχασα ξανα . φιλαρακι μου δε θελω να σε ξαναχασω οι ανθρωποι με ΠΡΟΔΩΣΑΝ  εσυ ποτε δε θα το κανεις !!!     ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΛΕΟΝ ΠΟΥΘΕΝΑ !!!!!!!!