Ο Θεός σου δείχνει το δρόμο.
Από αυτή την άποψη  Εκείνος  κυβερνάει το καράβι,
τη ζωή σου δηλαδή.

 Πες μου! Τελικά ποιος αποφασίζει για τη ζωή μου;

Ποιος έχει τον έλεγχο;

Ο Θεός ή εγώ;

Κι ένα μικρό παιδί μπορεί να απαντήσει σ’αυτό το ερώτημα!

Ένα μικρό παιδι ισως μπορει να απαντήσει, αλλά εγω εφτασα 80 χρονώ,
κι ακόμα αναρωτιέμαι …

Εννοείται! Ο Θεός!!

Και τότε ο άνθρωπος τι ρόλο παίζει;
Κανέναν;
Είναι ένα καλοκουρδισμένο παιχνίδι που εκτελεί εντολές;
Χωρίς να ελέγχει τίποτα;

Και η περίφημη ελεύθερη βούληση;
Δεν υπάρχει;

Μα φυσικά και υπάρχει!

Που βρίσκεται;
Τόσα χρόνια την ψάχνω!
Τι δεν καταλαβαίνω;;

Άκου λοιπόν.

Ο Θεός σου δείχνει το δρόμο. 
Από αυτή την άποψη  Εκείνος  κυβερνάει το καράβι, 
τη ζωή σου δηλαδή.

Πολλές φορές ο δρόμος που σου δείχνει, δεν είναι και ο ευκολότερος.

Για παράδειγμα, μπορεί να έχεις ένα ανάπηρο παιδί.

Ή μπορεί να έχεις ένα δύστροπο ηλικιωμένο γονιό.

Τι θέλει να σου πει μέσα απ’αυτό;

– Τι;;

-Πολύ απλά σε ρωτάει:

Θα το υπηρετήσεις; Ή όχι;

Τι θα κάνεις μ’αυτό που έχεις μπροστά σου;

Από δω και πέρα είσαι εσύ που παίζεις μπάλα. Εσύ που αποφασίζεις.

Μπορείς να το εγκαταλείψεις.

Μπορείς να θυσιαστείς.

Μπορείς να το αγνοήσεις.

Μπορείς να το υπηρετήσεις.

Μπορείς να το παρακάμψεις.

Μπορείς να αντισταθείς.

Μπορείς να το κάνεις πιο δύσκολο ή πιο εύκολο.

Μπορείς να αποδεχτείς την πρόκληση.

Έτσι κι αλλιώς το θέμα είναι δικό σου.

Ο Θεός σου δείχνει απλά το δρόμο στην παρούσα φάση της ζωής σου.

Το τι θα κάνεις είναι δική σου απόφαση.

Γι αυτό εξ άλλου εχεις Ελεύθερη Βούληση!

 

Πηγή

https://peacefull-mind.blogspot.com/2020/01/blog-post.html

 

χριστε μου εσυ των πάντων πνοή και ζωη 

Θα με συγχωρέσεις;

Θα με συγχωρέσεις για όλες εκείνες τις φορές που όλα πήγαιναν καλά στη ζωή μου και Σε ξεχνούσα;

Θα με συγχωρέσεις που όταν απελπίστηκα, τότε μόνο, Σε θυμήθηκα και Σου ζήτησα βοήθεια στις προσευχές μου;

Θα με συγχωρέσεις που ενώ Εσύ με αγαπάς εγώ αποφεύγω να μιλώ για Σένα επειδή λίγο-λίγο αυτός που πιστεύει, αυτός που Σε ασπάζεται θεωρήθηκε ένας ευκολόπιστος, ένας -κατωτέρου επιπέδου- μοιρολάτρης ανθρωπάκος; Θα με συγχωρέσεις που φοβήθηκα μη θεωρηθώ αυτός ο ανθρωπάκος;

Θα με συγχωρέσεις που ξέχασα πως μόνο ένας άνθρωπος με “Α” κεφαλαίο θα ήταν ικανός να βροντοφωνάξει υπερήφανα την πίστη του;

Θα με συγχωρέσεις για όλες εκείνες τις φορές που ο εγωισμός υπερτερούσε; Που η αλαζονεία τύφλωνε και η αγάπη συρρικνώθηκε;

Θα με συγχωρέσεις που υπήρξαν φορές που, ενώ θα έπρεπε να σωπάσω, εγώ πλήγωσα, τσάκισα με τη γλώσσα μου;
Που δεν αγάπησα αρκετά αλλήλους όπως δίδαξες;

Θα με συγχωρέσεις για κάθε φορά που βαρυγκώμησα για κάτι απλό, για έναν απλό προβληματισμό, ξεχνώντας τι πέρασες Εσύ, αδιαμαρτύρητα, για μένα; Που παραμέρισα τον Γολγοθά Σου, το αγκάθινο στεφάνι Σου, το αίμα Σου και Τον Σταυρό Σου;

Θα με συγχωρέσεις, εμένα τον άνθρωπο, που ενώ φτιάχτηκα κατ΄εικόνα και καθ’ ομοίωσή Σου δεν απλώνω το χέρι μου να Σε φτάσω;

Θα με συγχωρέσεις.
Το ξέρω γιατί Εσύ δίδαξες την αγάπη.
Είσαι η ίδια η αγάπη.

Εγώ όμως πότε θα καταλάβω, Χριστέ μου, ότι είσαι η μόνη μου ελπίδα;

Εύα Κοτσίκου