Της Γεωργίας Ανδριώτου.

Είναι γεγονός πως σ’ αυτήν τη ρημάδα τη ζωή  ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό. Δεν έχει καμιά σημασία αν είναι ελαφρύτερος ή βαρύτερος από τον δικό σου, αν είναι περιποιημένος με στολίδια ή αν είναι ρημαδιό από την ταλαιπώρια. Όπως για τον καθένα, έτσι και για σένα ο προσωπικός σου σταυρός είναι αυτός που σε απασχολεί και σε ενδιαφέρει και διαρκώς αναζητάς τρόπους να τον ελαφρύνεις.

Ναι, είναι δύσκολη η καθημερινότητά σου. Δύσκολη και πιεστική. Γι’ αυτό και πολλές φορές από βιασύνη να αδράξεις τη μέρα που χάνεται, αλλά κι από έλλειψη αντοχών, παρερμηνεύεις τα δεδομένα σου. Άλλοτε τα πασπαλίζεις με ομορφιά και χάρη κι άλλοτε τα πετάς όλα αφιλτράριστα στον Καιάδα.

Καλό είναι, ωστόσο, να τακτοποιήσεις λιγάκι τα πράγματα μέσα στα συρταράκια του μυαλού σου. Ίσως να έχει συσσωρευτεί αρκετή τοξικότητα μέσα τους και να χρειάζεται ένα ξεκαθάρισμα, ακόμα κι αν πρέπει να πληρώσεις το τίμημα μιας τέτοιας συναισθηματικής πρόκλησης.

Τα πράγματα είναι απλά. Αν καθίσεις και το καλοσκεφτείς, το μόνο που θα μπορούσες να προσφέρεις τελικά στον άλλον, είναι να σεβαστείς το δικό του βάρος στους ώμους του. Γιατί δεν ξέρεις τι κουβαλά και με ποιον σκληρό ή άδικο ή ασήμαντο τρόπο του φορτώθηκε. Μην τον γονατίζεις από καπρίτσιο ή από συναισθηματική ανωριμότητα ή από ωχαδελφισμό. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό.

Θα συμφωνήσουμε στο ότι  είναι επιλογή σου το πώς θα ζήσεις τη ζωή σου. Κι αυτό  μόνο να το σεβαστεί μπορεί κανείς. Αρκεί – στο πλαίσιο αυτής της επιλογής – να μην παίρνεις μια κουτάλα κι ανακατεύεις άτσαλα και άχαρα τη ζωή των άλλων.

Επιλογή σου είναι, επίσης, το αν θα αποκαλύψεις ή όχι το φως και το σκοτάδι της ψυχής σου. Αρκεί αυτή η αποκάλυψη να είναι συνειδητοποιημένη και να γίνεται με σεβασμό στην ψυχή που έχεις απέναντί σου.

Επιλογή σου είναι, τέλος, το αν θα διαλέξεις την αλήθεια ή το ψέμα ως συμπαίκτη σου στα παιχνίδια της ζωής. Αρκεί να παίξεις με όρους δίκαιους και χωρίς να υποτιμάς τη νοημοσύνη του αντιπάλου σου.

Διαφορετικοί άνθρωποι σηκώνουν διαφορετικούς σταυρούς κι αντιλαμβάνονται τη ζωή διαφορετικά. Θα πρέπει να υπάρχει, όμως, μια κοινή παράμετρος σε όλους.

Αυτό το αίσθημα της ανθρωπιάς και του σεβασμού προς την ψυχή του άλλου. Έχεις υποχρέωση να σεβαστείς τα συναισθήματα, τις πληγές και τα όνειρά του. Γιατί τον ίδιο σεβασμό τον αντιλαμβάνεσαι ως αξία αδιαπραγμάτευτη όταν αφορά τη δική σου ζωή και τη δική σου ψυχή.

Έτσι δεν είναι;

 

Πηγή

 

 

 Πολλές φορές θα συναντήσετε ανθρώπους που συνηθίζουν να λένε ψέματα για να πάρουν αυτό που θέλουν ή για να καλύψουν την αλήθεια. Κάποιες φορές αποκαλύπτονται, αλλά συνήθως όχι.

Αναζητήστε τα ακόλουθα σημάδια για να τους αναγνωρίσετε.

1. Ποτέ δεν έχουν οπτική επαφή μαζί σας

Τα άτομα που λένε ψέματα, ως άνθρωποι, όταν δεν λένε την αλήθεια νιώθουν λίγο ένοχοι μέσα τους και γι αυτό θα νιώθουν άβολα να σας κοιτούν στα μάτια. Φοβούνται πως θα ανακαλύψετε την αλήθεια αν τους κοιτάξετε. Γι αυτό λοιπόν κοιτάξτε τους και παρακολουθήστε το βλέμμα τους.

2. Είναι νευρικοί

Πάντα θα είναι ανήσυχοι στην προσπάθειά τους να καλύψουν κάτι. Ίσως προσπαθήσουν να τελειώσουν γρηγορότερα την συζήτηση. Αν αρχίσουν να κοκκινίζουν ή να ιδρώνουν ή να βηματίζουν γρήγορα, αυτό είναι το στοιχείο σας. Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψετε την αλήθεια είναι να τους κάνετε τις σωστές  ερωτήσεις, κάτι που εν τέλει θα τους «σπάσει».

3. Δείχνουν προβληματισμένοι για κάτι

Οι ψεύτες δεν χαμογελούν πολύ επειδή τις περισσότερες φορές ζουν με φόβο. Έχουν πολλά που βαραίνουν την συνείδηση τους. Αν φαίνεται πως είναι πάντα υπό πίεση ή αν δεν εκφράζουν τα συναισθήματα τους, σημαίνει πως κρύβουν κάτι. Αυτό εν τέλει θα καταλήξει να τους τρώει εσωτερικά και το πρόσωπο τους θα το δείχνει αυτό.

4. Η ιστορία τους δεν έχει μια λογική συνοχή

Αφού πουν το ψέμα τους, εξακολουθείτε να νιώθετε πως κάτι δεν ταιριάζει. Δεν είναι καλοί στο να παραλλάζουν την πραγματικότητα μακροπρόθεσμα. Στο τέλος ξεχνούν το ψέμα που σας είπαν και αλλάζουν την ιστορία,  οπότε μπορείτε να το καταλάβετε.

5. Γίνονται αμυντικοί

Αν δεν είχαν τίποτα να κρύψουν, δεν θα θύμωναν για τις ερωτήσεις σας. Ίσως χάσουν την ψυχραιμία τους και αρχίσουν να φωνάζουν επειδή πιστεύουν πως έτσι η συζήτηση θα τελειώσει νωρίτερα. Επίσης το κάνουν αυτό επειδή δεν μπορούν να δώσουν μια λογική εξήγηση για την πράξη τους. Οι ψεύτες εύκολα θυμώνουν. Πιθανώς να σφίξουν τις γροθιές τους, να σταυρώσουν τα χέρια τους ή να σας κοιτάξουν θυμωμένα. Το κάνουν αυτό για να ενισχύσουν τον εγωισμό τους. Νομίζουν πως με την άμυνα θα γλιτώσουν.

 

6. Αλλάζουν θέμα

Αν αναφέρετε κάτι άσχημο που έχουν κάνει θα νιώσουν άβολα και έτσι θα προσπαθήσουν να αλλάξουν το θέμα της συζήτησης. Αν αυτό σας ενοχλεί, μπορούν εύκολα να αλλάξουν το θέμα όσες φορές χρειαστεί ώστε να φαίνεται πως εσείς έχετε άδικο.

 

7. Κρατούν μια απόσταση

Δεν νιώθουν άνετα με την σωματική επαφή επειδή έχουν πολύ άγχος και νομίζουν πως οτιδήποτε μπορεί να αποκαλύψει την αλήθεια. Επομένως, τείνουν να αποφεύγουν τις άμεσες χειρονομίες και διατηρούν μια απόσταση.

 

8. Ξεκινούν ασυναίσθητα να φλυαρούν

Πολλοί ψεύτες είναι καλοί στο να αλλάζουν τις ιστορίες τους αλλά μερικές φορές μπερδεύονται στο ίδιο τους το ψέμα. Έτσι καταλήγουν να μην βγάζουν κανένα νόημα. Συνήθως σκαρφίζονται δύσκολες ιστορίες ώστε να σας πείσουν πως λένε την αλήθεια και έτσι να μην μπορείτε να θυμηθείτε την αρχική ιστορία.

 

9. Δεν μπορούν να μείνουν ακίνητοι

Συνήθως κινούνται νευρικά. Χρειάζονται έναν αντιπερισπασμό για να τους κρατήσει μακριά από την κουβέντα, έτσι χαζεύουν στο κινητό τους, χτυπούν τα πόδια τους, κουνιούνται στην καρέκλα, παίζουν με τα μαλλιά τους κτλ.

 

10. Αργότερα αλλάζουν την ιστορία τους

Ακόμα και αν προσθέσουν ή αφαιρέσουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες, αυτό μόνο αποδεικνύει πως η εκδοχή της ιστορίας τους δεν είναι ακριβής. Αν προσπαθήσουν να αλλάξουν την ιστορία τους ζητήστε τους αργότερα να σας πουν την αρχική εκδοχή. Έτσι θα τους αποκαλύψετε.

 

Μαγεία Τ.

 

Πηγή

 

 Ανθρώπινες σχέσεις…

Συχνά στο άκουσμα αυτών των δυο λέξεων παγώνουμε, τρέμουμε, τρέχουμε, αγχωνόμαστε, δειλιάζουμε, φοβόμαστε. Η  πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό είναι το πόσο δύσκολες, επιφανειακές, περίπλοκες, κουραστικές και βαρετές έχουν γίνει στις μέρες μας οι ανθρώπινες σχέσεις. Η δεύτερη σκέψη αφορά το χρόνο, την ενέργεια, τα συναισθήματα που καθημερινά ξοδεύουμε στις σχέσεις μας, χωρίς όμως να είμαστε συνειδητοί και να γνωρίζουμε τι πραγματικά εξυπηρετούν στη ζωή μας, ποια είναι η λειτουργικότητα τους και πόσο ωφέλιμες τελικά είναι για την εξέλιξη μας. Υπάρχουν σχέσεις που μας εξελίσσουν, υπάρχουν όμως και σχέσεις που εμποδίζουν την εξέλιξη μας. 

Στην μια όψη του νομίσματος βρίσκονται οι σχέσεις που στέκονται εμπόδιο στην εξέλιξη και στην ευτυχία μας. Κάποιες σχέσεις στη ζωή μας διακρίνονται από μια αίσθηση αβεβαιότητας και συναισθηματικής ανωριμότητας που συνεχώς μας γεμίζουν ανασφάλεια και νευρικότητα. Κάποιες άλλες δημιουργούν μέσα μας ένα απέραντο κενό εγκατάλειψης, με αποτέλεσμα μέσα στη σχέση να αισθανόμαστε μόνοι και αποκομμένοι από τον άλλον και να κλεινόμαστε περισσότερο στον εαυτό μας. Υπάρχουν σχέσεις που μέσα τους βιώνουμε πόνο, θλίψη, θυμό και οργή, τις οποίες αποτυγχάνουμε να διαχειριστούμε εξαιτίας του εσωτερικού φόβου που νιώθουμε. Σχέσεις χωρίς κανένα ίχνος αγάπης, σεβασμού, ειλικρίνειας, εκτίμησης. Συχνά αναπτύσσουμε σχέσεις εξαρτητικές, κτητικές, αρρωστημένες, παθολογικές, που επιβεβαιώνουν την τάση του εγώ για έλεγχο και για περιορισμό. Πολλές φορές συναντάμε σχέσεις συμφέροντος, κέρδους, εκμετάλλευσης και ιδιοτέλειας, οι οποίες δημιουργούν ένα αίσθημα υποσυνείδητης υποταγής στα θέλω και στις επιθυμίες των άλλων, παραβλέποντας τα δικά μας θέλω. Επίσης, συναντάμε σχέσεις ανάγκης, ύστατης λύσης, σχέσεις καταναγκαστικές και συμβιβαστικές, δημιουργημένες από αισθήματα ενοχής, ντροπής, απόγνωσης και απελπισίας. Σχέσεις που μας μπλοκάρουν συναισθηματικά, σαμποτάρουν την εξέλιξη μας και μας απομακρύνουν από την κατάκτηση της ευτυχίας μας. Μέσα στις σχέσεις αυτές προδίδουμε τον εαυτό μας και εξαπατούμε τους γύρω μας. Χλευάζουμε τα συναισθήματα μας, θάβουμε για χάρη των άλλων όλα εκείνα που μας κάνουν χαρούμενους, υποβαθμίζουμε την αξία μας, περιορίζουμε τις δυνατότητες μας και γκρεμίζουμε τα όνειρα μας. Και στο τέλος απλά αδειάζουμε από κάθε αίσθημα ελπίδας που είχαμε μέσα μας για τους ανθρώπους, αφήνοντας την αίσθηση του ανικανοποίητου και του ανεκπλήρωτου να οδηγεί κάθε μας πράξη στο μέλλον.

 

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος και αυτή αφορά εκείνες τις σχέσεις που μας ωριμάζουν συναισθηματικά, ψυχικά, πνευματικά, νοητικά και ανθρώπινα. Σχέσεις υποστηρικτικές, λειτουργικές, υγιείς, ισορροπημένες και αυθεντικές. Σχέσεις που βγάζουν στην επιφάνεια την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, που αναπτύσσουν τα ταλέντα μας, που σέβονται τις επιθυμίες μας. Σχέσεις σταθερές, συνεργατικές, ακλόνητες από εξωτερικές επιρροές και ανόθευτες από ψέματα. Σχέσεις που βασίζονται στην αλήθεια, την επικοινωνία, την ειλικρίνεια και τον σεβασμό. Σχέσεις που καλλιεργούν ένα κλίμα  αμοιβαίου θαυμασμού, αλληλοεκτίμησης, κατανόησης, ζεστασιάς και οικειότητας. Σχέσεις στις οποίες και οι δυο σύντροφοι μπορούν ελεύθερα να έχουν τον έλεγχο της ζωής τους, των συναισθημάτων τους, των επιλογών τους, του πεπρωμένου τους, χωρίς αυτό να αποτελεί πρόβλημα και να δημιουργεί προστριβές στη σχέση. Σχέσεις, όπου ο κάθε σύντροφος κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του άλλου, αποτελεί προτεραιότητα του, και φροντίζει να δημιουργεί ένα αίσθημα σιγουριάς, σταθερότητας, ηρεμίας και ασφάλειας στον άλλον, κάνοντας το καλύτερο που μπορεί, ανεξάρτητα από την έκβαση της σχέσης. Σχέσεις, στις οποίες ο ένας αναγνωρίζει συνειδητά την παρουσία του άλλου στη ζωή του, δίνοντας του αξία, σημασία, προσοχή, ενδιαφέρον, αγάπη, τρυφερότητα. Σχέσεις, μέσα στις οποίες δεν φοβόμαστε να δείξουμε τα αδύναμα και τα τρωτά μας σημεία, τους φόβους και τις ανησυχίες μας, τα ελαττώματα και τις αδυναμίες μας. Σχέσεις που μας βοηθούν να βγούμε από τη ζώνη άνεσης μας και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και τα προβλήματα που θα εμφανιστούν. Μέσα στις σχέσεις αυτές αφηνόμαστε τελικά ελεύθεροι να δημιουργήσουμε ότι έχουμε ονειρευτεί με την βοήθεια του άλλου, να ζήσουμε ακόμα πιο όμορφες στιγμές ευτυχίας, να συνεργαστούμε έτσι ώστε να χτίσουμε ένα κοινό μέλλον με γερά θεμέλια, να εξελιχθούμε χέρι χέρι, να εκπαιδευτούμε παρέα και να ωριμάσουμε μαζί.

Σαφώς και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες, είναι όμως και πολύτιμες για την εξέλιξη και την ωρίμανση μας. Και αυτό συμβαίνει γιατί οι δυσκολίες, είτε μας αρέσει είτε όχι αποτελούν μέρος των σχέσεων μας, αλλά και της ίδιας μας της ζωής. Όμως, τι νόημα θα είχαν οι σχέσεις αν ήταν εύκολες και απλές? Θα υπήρχε η μαγεία της ανακάλυψης του εαυτού μας μέσα από τους άλλους? Θα υπήρχε άραγε η αίσθηση της ολοκλήρωσης μέσα από έναν άνθρωπο που μας αγαπά, μας κατανοεί και μας αποδέχεται ουσιαστικά? Θα δίναμε τότε απάντηση σε όλα εκείνα τα «γιατί» που κατακλύζουν την ύπαρξη μας? Κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει κάποιαν απάντηση προς το παρόν, εκτός και αν δώσει την ευκαιρία στον εαυτό του να τις αναζητήσει μέσα από την αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους.

Όπως και να χει, υπάρχουν σχέσεις που αποτυγχάνουν, υπάρχουν όμως και σχέσεις που πετυχαίνουν, απλά και μόνο επειδή κάποιοι βρίσκουν το θάρρος και τη δύναμη και  παίρνουν το ρίσκο να συνεργαστούν σε ότι τους ενώνει και όχι να επικεντρωθούν σε ότι τους χωρίζει. Για να γίνει όμως αυτό, χρειαζόμαστε ουσιαστικό χρόνο και ειλικρινή προσπάθεια για να γνωρίσουμε, να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας και όχι απέναντι μας, με τις ιδιαιτερότητες του, τις ατέλειες του, τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, ο καθένας μας χρειάζεται τον δικό του τρόπο, τον δικό του χρόνο, τον δικό του χώρο και τον δικό του ρυθμό για να λειτουργήσει συναισθηματικά, για να γκρεμίσει τα τείχη του, να ρίξει τις άμυνες του, να αποδράσει από τις φυλακές του μυαλού του, να ελευθερωθεί από τα δεσμά της ανασφάλειας του, να αισθανθεί ασφάλεια και να αφεθεί, να δείξει με τον τρόπο του την αγάπη του. Θέλει χρόνο για να κάνουμε χώρο σε κάποιον, να τον αφήσουμε να μας πλησιάσει, να τον εμπιστευτούμε, να του επιτρέψουμε να περιπλανηθεί ελεύθερος στους χάρτες της ψυχής μας και να ανακαλύψει του θησαυρούς μας. Θέλει χρόνο για να αγγίξουμε την ψυχή του άλλου, αυτό όμως απαιτεί προσοχή και σεβασμό σε κάτι τόσο πολύτιμο και εύθραυστό, όπως η ψυχή του, προϋποθέτει κατανόηση για τις πληγές και τις χαρακιές που απέκτησε στο παρελθόν, αλλά και υπομονή για να θεραπευτούν και να κλείσουν. 

Οι ανθρώπινες σχέσεις λοιπόν, όσο και αν μας δυσκολεύουν, μας τρομάζουν και μας αγχώνουν, μας οδηγούν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο στη γνώση του εαυτού μας, αλλά και στην γνώση των άλλων. Μέσα από τις σχέσεις μαθαίνουμε, εκπαιδευόμαστε, τοποθετούμαστε, αναπτυσσόμαστε, επαναπροσδιοριζόμαστε, αποδεχόμαστε, συγχωρούμε, αλλάζουμε, ωριμάζουμε, θεραπευόμαστε. Γινόμαστε περισσότερο «ανθρώπινοι»… περισσότερο «λειτουργικοί»… περισσότερο «Χρηστικοί»… αρχικά για τον εαυτό μας, έπειτα για τους ανθρώπους μας και τέλος για όλη την ανθρωπότητα… και αυτή είναι η μαγεία των σχέσεων…

https://www.anagnostis.org/2020/06/15/i-axia-ton-anthropinon-sheseon/

 

Σύνδρομο Asperger

Το σύνδρομο Asperger (A.S) είναι μια μορφή αυτισμού – αναπτυξιακής διαταραχής που εμποδίζει το άτομο να αναπτύξει μεταξύ άλλων, επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες.

Ξεκινάει κατα την παιδική ηλικία και συνεχίζεται μέχρι την ενηλικίωση και επιρρεάζει την “κοινή λογική”, όπως επίσης και την αποδοχή πληροφοριών από άλλα άτομα.

Τα άτομα με σύνδρομο Asperger βρίσκουν την ανθρώπινη επικοινωνία σαν μια πρόκληση και χρησιμοποιούν την δημιουργικότητα και την φαντασία τους με διαφορετικούς τρόπους από τους άλλους.

Τα παιδιά με AS έχουν φυσιολογικό I.Q. και μπορεί να έχουν μαθησιακές δυσκολίες όπως όλοι οι άλλοι. Παρόλα αυτά, οι μαθησιακές τους απαιτήσεις είναι διαφορετικές από αυτές των άλλων παιδιών.

Οι γονείς παρατηρούν σημάδια απόκλισης από τον 1ο έτος της ζωής του παιδιού. Νιώθουν ότι το παιδί τους έχει κάτι ασυνήθηστο. Οι κινητικές τους ικανότητες είναι ασυντόνιστες, ο τρόπος που μπουσουλάνε ή περπατάνε είναι περίεργος, αδέξιος ή λίγο διαφορετικός. Καθώς το μωρό μεγαλώνει παρατηρείται γενική και σημαντική αδεξιότητα.

Οι ειδικοί λένε ότι το σύνδρομο Asperger είναι πιο συχνό στα αγόρια παρά στα κορίτσια.

Το σύνδρομο αυτό δεν είναι ασθένεια, είναι σύνδρομο. Το σύνδρομο είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων, που καθιστούν μια κατάσταση.

Οι πιθανότητες να αναπτυχθεί κατάθλιψη είναι μεγαλύτερες για κάποιο άτομο με σύνδρομο Asperger, πιθανότατα λόγω της αγχώδους ζωής μέσα στον μη-αυτιστικό κόσμο που ζούνε.

Ποια είναι τα σημάδια και τα συμπτώματα.

• Εμμονικά ενδιαφέροντα. Κάποια παιδιά με A.S. γίνονται ειδικοί με συγκεκριμένα αντικείμενα ή θέματα. Αυτό το καταναγκαστικό ενδιαφέρον μπορεί να είναι ηλεκτρικές σκόυπες, αυτοκίνητα, τρένα, υπολογιστές και άλλα. Αυτές οι δραστηριότητες συμπεριλαμβάνουν την συλλογή αντικειμένων, την αρίθμιση και την κατηγοριοποίηση τους.
• Επίσημη και/ή ιδιαίτερη ομιλία. Ο λόγος τους υστερεί στον ρυθμό και στην προσωδία. Συνήθως φαίνεται μονότονος ή ασυνήθηστα γρήγορος. Τα παιδιά με АS δεν έχουν την ικανότητα να προσαρμόσουν τον τόνο της φωνής τους σε αυτόν που αρμόζει για τον χώρο που βρίσκονται. Κάποιοι γονείς και δάσκαλοι χαρακτηρίζουν ένα παιδί με AS σαν “μικρό καθηγητή”, καθώς η ομιλία τους είναι εξαιρετικά επίσημη και χαρακτηριστική για κάποιον ενήλικα.
• Ρουτίνες. Τα άτομα με AS μπορεί να έχουν κανόνες και ρουτίνες που ακολουθούν πολύ μεθοδικά. Αν δεν γίνουν, τότε αγχόνονται και νευριάζουν.
• Κοινωνική απομόνωση. Συχνά απομονώνονται λόγω των φτωχών κοινωνικών τους δεξιοτήτων και των συγκεκριμένων ενδιαφερόντων τους. Αποτραβιούνται από τους ανθρώπους και δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτούς. Είναι επίσης πρόβλημα οι φιλίες και η διατήρηση αυτών.
• Κοινωνικές δεξιότητες και επικοινωνία. Συχνά τα άτομα με AS έχουν δυσκολία στο να εκφραστούν συναισθηματικά και κοινωνικά. Είναι δύσκολο γι’ αυτούς να μεταφράσουν χειρονομίες, μιμήσεις ή τον τόνο της φωνής. Συνήθως δεν αναγνωρίζουν τα αστεία, το χιούμορ, τις εκφράσεις και την ειρωνία. Συχνά κάνουν πολύ προσωπικές ερωτήσεις ,χωρίς να το θέλουν στον συνομιλητή τους.
• Φαντασία. Τα άτομα με AS έχουν πρόβλημα με την κοινωνική φαντασία. Δεν μπορούν να φανταστούν εναλλακτική κατάληξη μιας κατάστασης. Θέματα βασισμένα στην λογική και την μνήμη είναι πιο ενδιαφέροντα (μαθηματικά, υπολογιστές, μουσική κ.ά.). Πολλά παιδιά είναι πολύ ταλαντούχα σε αυτούς τους τομείς.
• Αισθητηριακές δυσκολίες. Σε κάποιους οι αισθητηριακοί μηχανισμοί είναι διαταραγμένοι. Μία ή όλες οι αισθήσεις (όραση, ακοή, αφή, γεύση ή όσφρηση) μπορεί να είναι διαταραγμένες. Οι αισθήσεις μπορεί να είναι υπεραναπτυγμένες ή υποανάπτυκτες. Τα άτομα αυτά έχουν διαφορετική αντίληψη των δυνατών ήχων, του φωτός, των μυρωδιών, της υφής των τροφίμων και των αντικειμένων. Κάποιοι ενήλικες με АS, λένε πως, αν ξέρουν ότι κάποιος ήχος ή κάποια μυρωδιά έρχεται, την αντιμετωπίζουν αρκετά καλά. Το απροσδόκητο είναι αυτό που τους στρεσάρει.
• Σχετικές καταστάσεις. Στην πρώϊμη παιδική ηλικία, τα παιδιά με AS είναι πολύ ενεργητικά. Αργότερα, κατα την εφηβεία αναπτύσσουν άγχος ή κατάθλιψη. Άλλες καταστάσεις που συνδέονται με το σύνδρομο είναι η ψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD), ελλειματική προσοχή με ή χωρίς υπερκινητικότητα, διαταραχές με τικ (όπως το σύνδρομο Tourette) και άλλες.

Θεραπευτικές επιλογές για το σύνδρομο Asperger.

Οι επιστήμονες δεν έχουν ανακαλύψει αντιστροφή των συμπτωμάτων του συνδρόμου Asperger. Υπάρχουν όμως πολλές θεραπείες και στρατηγηκές που βελτιώνουν την λειτουργικότητα, μειώνουν το άγχος και καλυτερεύουν την συμπεριφορά και την αντίληψη. Με την ανάπτυξη της κατανόησης τα άτομα αυτά έχουν καλύτερες πιθανότητες να φτάσουν στο 100% των ικανοτήτων τους. Κάποιες από αυτές είναι οι παρακάτω :

• Απόκτηση κατάλληλων κοινωνικών δεξιοτήτων. Τα άτομα μαθαίνουν πως να συναναστρέφονται επιτυχώς με άλλους ανθρώπους. Βασίζεται στην κατανόηση των συναισθημάτων του συνομιλητή.
• Εκπαίδευση των επικοινωνιακών δεξιοτήτων. Αυτή η εκπαίδευση εστιάζει στην ικανότητα να ξεκινά το άτομο έναν διάλογο. Μαθαίνει πως να χαλιναγωγεί την προσωδία του, αναλόγως την έκφραση που χρησιμοποιεί, αν είναι καταφατική, αρνητική ή ερωτηματική. Μαθαίνει επίσης πως να μεταφράζει την γλώσσα, λεκτική και μη, με σκοπό να μάθει πως να απαντάει σωστά. Ένας από τους απώτερους σκοπούς της θεραπείας αυτής είναι ο περιορισμός της απομόνωσης.
• Γνωστική – συμπεριφορική θεραπεία. Αυτή η θεραπεία εστιάζει στην χαλιναγώγηση των συναισθημάτων και την μείωση των εμμονικών ενδιαφερόντων και των επαναλαμβανόμενων ρουτίνων.
• Συμπεριφορική ρύθμιση. Συμπεριλαμβάνει στρατηγηκές για την ενίσχυση της θετικής συμπεριφοράς και τον περιορισμό της προβληματικής συμπεριφοράς.
• Εργοθεραπεία ή φυσιοθεραπεία. Αυτές είναι χρήσιμες για τα άτομα με αισθητηριακές διαταραχές ή ελλειπή κινητικό συντονισμό.
• Φαρμακευτική αγωγή. Δεν υπάρχουν φάρμακα για το σύνδρομο Asperger. Χρησιμοποιούνται όμως για την θεραπεία συμπτωμάτων, όπως την κατάθλιψη, το άγχος, την υπερκινητικότητα και την ψυχαναγκαστική διαταραχή).
• Εναλλακτικά φάρμακα. Κάποιες μελέτες δείχνουν πως ειδικές δίαιτες, όπως διατροφή χωρίς γλουτένη και βιταμίνες μπορεί να είναι ευεργετικές. Εμπειρικές αποδείξεις προτείνουν, ότι η συστημική χορήγηση μουρουνέλαιου βοηθά στο άγχος και σε κάποια γνωστικά προβλήματα.

Μια καταπληκτική εμμονή.

Κάποιοι γονείς κατάφεραν και σύνδεσαν τις εμμονές του συνδρόμου Asperger, σε θεματολογία η οποία πιθανότατα να εξασφαλίσει το παιδί με κάποια επαγγελματική καριέρα. Σαν παράδειγμα τα μαθηματικά, τα οικοσυστήματα, η πληροφοριακή τεχνολογία και άλλες επιστήμες. Υπάρχουν εκατοντάδες δραστηριότητες για να διαλέξει το παιδί. Αρκεί οι γονείς να το εκθέσουν μπροστά σε μια γκάμα επιλογών και το παιδί θα βρεί που είναι το πάθος του.

Πηγή: www.iator.gr

 Μπούγιο οι άνθρωποι γύρω μου.

Άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν, άλλοι παραμένουν ακούνητοι πλάι μου μέχρι που έρχεται η στιγμή που κάποιον έχεις ανάγκη, κάποιος θέλεις να σε στηρίξει όταν νιώθεις down, όταν η ψυχολογία σου για τον οποιοδήποτε λόγο είναι χάλια και κάπου θέλεις να στηριχτείς και απλά να παραμείνει δίπλα σου ένας από όλους αυτούς που στα ωραία και στο χαβαλέ είναι εκεί και να σου πει απλά δυο κουβέντες.

Κι εγώ όταν είμαι στα καλά μου νιώθω πλήρης. Όλοι είναι παρόν ανα πάσα ώρα όμως η ζωή δεν είναι πάντα όμορφη. Έχει σκαμπανεβάσματα και κάπου εκεί που κατρακυλώ στην απογοήτευση από διάφορες δοκιμασίες ψάχνω γύρω μου, αναζητώ το συγγενή, τον φίλο που θα τηρήσει τις υποσχέσεις που μου είχε δώσει και θα είναι πάντα εδώ μαζί μου, σε όλα.

Με τα λύπης μου διαπιστώνω ότι κάποιες λέξεις μερικοί τις έχουν για καραμέλες και τις λένε χωρίς να τις εννοούν.

Πάντα θα είσαι εδώ; Ποτέ δε θα με στενοχωρήσεις; Με αγαπάς;

Καλύτερα να λες θα προσπαθήσω να μη σε στενοχωρήσω ποτέ και θα είμαι εδώ όσο αντέξω, όσο μου το επιτρέψουν οι συνθήκες και οι δυνατότητές σου. Πιο ειλικρινές μου ακούγεται.

Και με αγαπάς λες ε;

Πως το ανακάλυψες αυτό αφού δεν πάλεψες καν για να διατηρήσεις το ρόλο που σου έδωσα στη ζωή μου.

Είμαι μόνη και νιώθω άδεια.

Τελικά δε πρέπει να βασίζεσαι σε κανέναν. Πρέπει να στηριζόμαστε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας δυνάμεις και όταν είσαι ολοκληρωμένη σαν προσωπικότητα και όταν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου κάτσε και κάνε ένα ξεκαθάρισμα αυτών που έχεις επιλέξει να έχεις κοντά σου.

Γιατί βρίσκονται εκεί, τι ρόλο έχουν σε σχέση με σένα και που ήταν όταν τους χρειαζόσουν και αν δεν ήταν εκεί υπήρχε σοβαρός λόγος απουσίας ή απλά δεν ήθελαν να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους και βρήκαν μια πρόχειρη δικαιολογία να σου ξεφουρνίσουν.

Εκεί να δώσεις τη βαρύτητα για να αποφασίσεις ποιος αξίζει να πορεύεται μαζί σου. Ούτε πλάι σου, ούτε κοντά σου, ούτε γύρω σου αλλά μαζί σου…

Μην απογοητευτείς όταν συμπεράνεις ότι ελάχιστοι παρέμειναν στη λίστα σου. Θα ξέρεις τουλάχιστον ότι είναι λίγοι αλλά αληθινοί γιατί με την αξία τους κέρδισαν τη θέση αυτή.

 

Ιωάννα Ντρε

 

Πηγή: loveletters.gr

 

Πηγή

 

 

 ζουμε στην εποχη που ολα εχουν γινει ρομποτικά τα συνθήματα οι συνήθειες η ζωη ενα πλαστικο πραγμα μια ψευτικη ευγένεια και μια υποκριτική επιφανειακη συναναστροφή με τους συνανθρώπους !!οταν θυμηθούμε την πραγματικη αγαπη και το νοιαξιμο στον συνανθρωπο μας μετανοήσουμε ριζικά με το να διώξουμε και οτι σαπίλα κυβερνα η εχει χωθεί εκει που δε πρέπει σε ιερεις κι αυτα και πλανά τον λαο !!  τοτε ο θεος θα σταματήσει αυτο που παραχωρησε να συμβει για να συμμορφωθούμε

ο αγερας 

 “Θέλουμε Ανθρώπους που πρώτα διακρίνουν το καλό σε κάθετι, και στο σκοτάδι ακόμα, κι έπειτα το κακό και το ανάποδο με σύνεση αλλάζουν. Που δεν σκώπτουν, ειρωνεύονται και διακωμωδούν, αν εναλλακτικές δεν έχουν οι ίδιοι να προτείνουν.

Ανθρώπους που αυτοσατιρίζονται, προτού το δικαίωμα να κρίνουν θεμελιώσουν, πρωτοπόροι για να γίνουν και παραδείγματα στην αλλαγή που οραματίστηκαν και τεκμηριώνουν.

Πρόσωπα που δεν απομυζούν τη δύναμη από ομάδες, συντεχνίες και συνάφια, αλλά ατόφια την αυτοεκτίμηση από μέσα τους αντλούνε.

Συναξαριστές εμπειριών τους θέλουμε κι όχι καθηλωμένους σε τόπους, σε συνήθειες, στα περασμένα.
Του διαφορετικού εραστές και του πρωτόγνωρου θιασώτες.

Πρόσωπα, που η γνώση της ματαιότητας, πείσμα ενάντια στο μηδέν τους δίνει.
Που τα παιδιά, την οικογένεια, την ηθική ως πρόσχημα για την αδράνεια, τη χλεύη , τη φιλαυτία δεν παρουσιάζουν.

Ανθρώπους που ποτέ δεν λένε ”αυτό το ξέρω”, αλλά ”θα το μάθω καλύτερα ακόμα”.

Παράσιτα δεν στέργουνε, που την ανασφάλεια προφασιζόμενα, ρουφούν τη δύναμη του άλλου και ευθύς μόλις τον ξεράνουνε, καινούργια θύματα γυρεύουν να προσκολληθούνε.

Παράφορους τους οραματιζόμαστε και πάντα ερωτευμένους με την οικουμένη.

Ιδανικούς μέσα στις ήττες τους και στις συγκυρίες με επίγνωση γενναίους.
Ανθρώπους που κερνούν κρασί τον Χάροντα, την ασθένεια, τον πόνο, την οδύνη.

Θέλουμε πλάσματα τραγικά και αποφασισμένα, που στον Θεό “σ’ αγαπώ” αντί για προσευχές ψελλίζουν.
Κι εκείνους που παλεύουν για το αδύνατο, επειδή γνωρίζουν πως έτσι ξεριζώνεται το χάος.

Θέλουμε Ανθρώπους που την καθημερινότητα σε καινούργιο θαύμα μετατρέπουν.
Και δεν μεμψιμοιρούν ή παραδίνονται, γιατί στο ελάχιστο και στο ασήμαντο διάλεξε ο Πλάστης να κρύψει το σύμπαν όλο.

Ανθρώπους που γεννήθηκαν και οι αποφάσεις τους οι μικρές αλλάζουν την ιστορία και τη μοίρα.”

Απόσπασμά από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη με τίτλο “Ψυχολογία της Προσωπικότητας και Αυτοεκτίμηση”, Eκδόσεις Oxy Books.

Πηγή:  enfo.gr

 

Πηγή

 

 

 Μετά την πρώτη «ψυχρολουσία» ψάχνεις να βρεις τη δική σου αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει. Να μιλήσεις, να προκαλέσεις, να σιωπήσεις, να αγνοήσεις ή να απομακρυνθείς; Ό,τι και να διαλέξεις, μέσα σου γνωρίζεις ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο πια.

Αποστασιοποιείσαι συναισθηματικά κι από εδώ και πέρα είσαι πάντα πιο προσεκτικός ως προς το τι κάνεις και ως προς το τι λες.

Χάνεις, δηλαδή, τη δική σου αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό. Νιώθεις πιο σφιγμένος, πιο μαζεμένος. Αρχίζεις, δυστυχώς, και εσύ να σκεφτεσαι καχύποπτα και δεν νιώθεις άνετα να μένεις πολύ ώρα με αυτούς τους ανθρώπους.

Πολλές φορές θα συναντήσουμε στη ζωή μας ανθρώπους που άλλα λένε όταν είμαστε παρόντες κι άλλα όταν λείπουμε.

Είναι πολύ λυπηρό να διαπιστώνεις πόση υποκρισία μπορεί να κρύβεται πίσω από μια συμπεριφορά.

Στην αρχή δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις κι αναρωτιέσαι μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος. Όταν, όμως, επιβεβαιώνεσαι σοκάρεσαι και στη συνέχεια απογοητεύεσαι. Απογοητεύεσαι, γιατί δεν το περίμενες από τα συγκεκριμένα άτομα, γιατί αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κάνει κάτι ώστε να αξίζεις μια τέτοια αντιμετώπιση.

Αναρωτιέσαι ποια είναι εκείνη η αιτία που κάνει τα άτομα να προσποιούνται, να λένε άλλα από αυτά που εννοούν, ενώ θα μπορούσαν να είναι πιο ευθείς, πιο ειλικρινείς.

Αν δεν συμπαθείς κάποιον, δεν χρειάζεται να του δείχνεις καταναγκαστικά ότι τον συμπαθείς. Με ευγενικό και διακριτικό τρόπο μπορείς να απέχεις και να αποφεύγεις.

Δεν υπάρχει λόγος να γίνεσαι καυστικός, κακοπροαίρετος πίσω από την πλάτη του.

Οι ανθρώπινες σχέσεις πλήττονται από το ψέμα, την υποκρισία, την ανεντιμότητα. Γιατί τόσος κόπος, όμως, να διατηρήσουμε σχέσεις που δεν μας αρέσουν ή δεν μας ταιριάζουν; Γιατί μπαίνουμε στη διαδικασία να δώσουμε μια διαφορετική εικόνα στον άλλο από εκείνη που πραγματικά ισχύει;

Μπορεί να θέλουμε να κερδίσουμε κάτι, να θέλουμε να αποφύγουμε τσακωμούς και φασαρίες ή μπορεί να μην γίνεται να χαλάσουμε σχέσεις συγγενικές ίσως.

Ό,τι και να ισχύει, το μόνο σίγουρο είναι ότι στο τέλος με κάποιον τρόπο η αλήθεια θα αποκαλυφθεί.

Κάποια στιγμή θα γίνει αντιληπτό αν κάποιος πραγματικά μας φέρεται αυθεντικά ή καταβάλλει προσπάθεια να φανεί «σωστός» απέναντί μας.

Παρά τα όσα θα συναντήσουμε, παρά τις απογοητεύσεις που θα βιώσουμε, δεν θα πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να βλέπουμε όλους τους ανθρώπους καχύποπτα.

Όποιας κατηγορίας ανθρώπους και να συναντήσουμε, εμείς οφείλουμε να παραμείνουμε πιστοί στην αλήθειά μας.

Δεν χρειάζεται να υιοθετήσουμε το μοντέλο που ακολουθούν οι άλλοι. Δε χρειάζεσαι τα ψέματα για να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, για να εξελιχθείς, για να επιβιώσεις.

Είναι πιο έντιμο να είσαι ειλικρινής και να πορευτείς χωρίς την ανάγκη να αρέσεις σε όλους. Υπερασπίζεσαι αυτό που είσαι –δεχόμενος φυσικά και την καλοπροαίρετη κριτική-, αλλά δεν θα πρέπει να επιδιώκεις διακαώς να γίνεις συμπαθής από όλους ή να τα έχεις καλά με όλους.

Με «όπλα» την ευγένεια, τη διακριτικότητα, την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα και την ωριμότητά σου μπορείς να αντιμετωπίσεις κάθε λογής ανθρώπους. Δεν είναι εύκολο να παραμείνεις αυθεντικός. Ωστόσο, αν το χάσεις αυτό, κινδυνεύεις να χάσεις την αληθεια σου, την ουσία σου.

Αν έχεις ανάγκη από κολακίες και ψεύτικα λόγια, μπορεί εύκολα να παρασυρθείς και να αναζητάς συνεχώς την επιβεβαίωση, ακόμα κι αν βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι δεν είναι αληθινή.

Αν, όμως, αντέχεις την απόρριψη, τη μη αποδοχή από ανθρώπους που ίσως τελικά ούτε και εσύ θα ήθελες να έχεις στη ζωή σου, τότε δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι για σχέσεις που αποδεικνύονται ανάξιες των προσδοκιών σου.

Άλλωστε, δεν χρειαζόμαστε πολλούς ανθρώπους γύρω μας, αλλά μόνο αυτούς που το ενδιαφέρον τους, ο λόγος τους, η έγνοια τους για σένα είναι τόσο γνήσια που δεν γίνεται να μην το νιώσεις.

Η καλοσύνη και η αγάπη σε «διαπερνούν» και σε «αγγίζουν» τόσο πολύ που σε κάνουν να ξεχωρίζεις οτιδήποτε άλλο είναι ψεύτικο και προσποιητό.

Ας εστιάσουμε, λοιπόν, στις σχέσεις που μας γεμίζουν και μας εμπνέουν κι ας αφήσουμε όλους τους άλλους που κακοπροαίρετα μιλούν για εμάς να παραμείνουν αυτό που είναι, γιατί ίσως αυτό έχουν μάθει να είναι…

fanpage.gr

 

Πηγή