Γράφει η Μαρία Πολυμήλη
Άνθρωποι άδειοι, ψυχροί σαν να μην έχουν καρδιά.
Μονάχα η εικόνα, όσο ψεύτικη και να είναι, μετράει στον κόσμο που έχουν πλάσει.
Είναι σημαντικό για αυτούς να φαίνεται πως έχουν χρήματα και κοινωνική καταξίωση, ώστε το περιτύλιγμα τους να λάμπει και ας είναι άδειο το περιεχόμενο.
Αρνούμαι να είμαι ένας από αυτούς.
Αργούμαι να περάσω την ζωή μου δίχως αληθινά συναισθήματα, χωρίς να ανατριχιάζει το κορμί μου από τον παλμό της ζωής, από την ουσία της υπόστασης μου.. Την αληθινή αγάπη, τον αλληλοσεβασμό, την αγαλλίαση της ψυχής.. Το ανώτερο ανθρώπινο κάλλος!
Χρειάζομαι αγάπη… για να αναπνέω.
Σεβασμό… για να τραφώ.
Συμπόνια…για να ξεδιψάω.
Αγκαλιά… για να σκεπαστώ.
Ειλικρίνεια… για να ζεσταθώ.
Ουσιαστική επικοινωνία…για να υπάρχω.
Πίσω από τα ρούχα, τις μάσκες, τα συχνά χρεωμένα σπίτια και τα δανεικά αμάξια, αν υποβόσκει κενό στην ψυχή, θα περάσει ολάκερη η ζωή αστραπιαία, στημένη σε μια πλάνη.
Ξύπνα άνθρωπε!
Δεν είναι η ύλη που θα ταΐσει το πνεύμα σου. Κάνει απλά το πέρασμα σου από την ζωή λίγο πιο εύκολο. Αν είσαι τυχερός ή άξιος επί αυτού, αποτελεί ευτύχημα, όμως δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό, ούτε μέσο προβολής.
Δεν είναι τα ψεύτικα λόγια που σκορπάς και καταλήγεις να πιστεύεις, που θα ζεστάνουν την καρδιά σου.
Δεν είναι οι σκιές που έχουν απομείνει από τους ανθρώπους αυτούς που σε περιτριγυρίζουν και ζουν για την ύλη, ικανές να αγγίξουν την ψυχή σου.
Γιατί θα έρθει η ώρα, όπως σε κάθε ζωντανό ων, στον κόσμο αυτόν, που θα φύγεις από την διάσταση αυτή.
Αν δεν βρεις την ουσία, θα νιώσεις φόβο, ρίγη από το ψύχος της μοναξιάς και του κενού.
Θα στέκεις έντρομος, μονάχος μπροστά στο άγνωστο για εσένα μεγάλειο της ψύχης που δεν τόλμησες ποτέ σου να κοιτάξεις κατάματα.
Και εκείνη θα σε κοιτάζει προκαλώντας σε να την ανακαλύψεις..
Θα θέλεις όσο τίποτα άλλο να την γνωρίσεις, να γίνεις ένα με αυτήν, διότι τότε θα καταλάβεις πως είναι η μόνη οδός προς την ευτυχία, την αλήθεια και το φως..αλλά ίσως είναι αργά.
Μην αφήνεις την ζωή σου να κυλά περιμένοντας να βρεις τον χρόνο, την διάθεση, την κατάλληλη στιγμή ώστε να φέρεις την αλλαγή που νιώθεις πως πρέπει να επέλθει στην ζωή σου.
Η κατάλληλη η ώρα, είναι πάντα το τώρα, για την απόφαση και για το πρώτο βήμα.
«Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε». Να αγαπήσουμε πραγματικά, να αλλάξουμε, να ανθίσουμε, να γίνουμε όλα όσα μπορούμε και ίσως όσα κάποτε δειλά ονειρεύτηκαμε. Να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, όντα αγάπης.
